zaterdag 12 februari 2011

De vele levens van boeken

De liefde voor boeken en lezen is mij met de paplepel ingegoten. Mijn moeder kon prachtig voorlezen en zij deed dat graag en veel toen wij klein waren. De beste herinneringen heb ik aan Alleen op de Wereld en Afke's Tiental, maar ook de sprookjesboeken waren favoriet.
Het sprookjesboek waaruit ze het meest voorlas, de mooiste Europese, Russische, Chinese en Arabische sprookjes, is helaas zoekgeraakt. Pas toen wij ouder werden begon ons dat te spijten. Het vervelende was dat ik geen uitgever of schrijver of iets dergelijks wist, daar let je als kind niet op, maar de plaatjes zou ik zo kunnen uittekenen.
Jarenlang heb ik op boekenmarkten of in tweedehands boekwinkels gespeurd naar dit boek dat in mijn hoofd steeds meer magische proporties begon aan te nemen.

Uiteindelijk heb ik het gevonden in het plaatsje Bredevoort, het boekenstadje in de Achterhoek.
Het zag er nog erg goed uit en het heeft toebehoord aan de familie Verstraelen-Horsmans uit Den Haag, zoals vermeld staat op het schutblad. Het is ongetwijfeld een Sinterklaascadeau geweest, getuige de datum die eronder staat: 5 december 1954.

Moeder Verstraelen was ook een fervente voorlezer, bij elk verhaal heeft ze in kleine letters met potlood de datum geschreven, favoriete sprookjes hebben meerdere data. Soms staat erbij vermeld dat J. ziek was. Tijdens de ziekte van J. (Jan, Janneke? vast een jaren-vijftig naam) werden er meer sprookjes voorgelezen. Ook heeft mevrouw Verstraelen moeilijke woorden uitgelegd aan haar kroost. Bij het sprookje van Sneeuwwitje bijvoorbeeld staat in de marge een pikhouweel getekend, attribuut van de zeven dwergen.
Het doet me plezier dat ook dit boek heeft toebehoord aan een gezin met een voorlezende moeder (of vader natuurlijk), en dat de volwassen kinderen wellicht ook goede herinneringen daaraan hebben.

In Bredevoort vond ik verder dezelfde uitgave van Afke's Tiental, zoals ik die van vroeger kende. In dit boek staat geschreven op het schutblad:
Voor Jitske op je 9e verjaardag die je in Batavia viert, van Oma en tante Mia in Alkmaar. 16 februari 1950.
Dit boek heeft dus misschien de halve wereld rondgereisd en is inmiddels aan z'n zoveelste leven bezig. Zo heeft elk boek zijn geschiedenis en vooral geliefde kinderboeken gaan je hele leven met je mee.

3 opmerkingen:

  1. Leuk stuk! Vaak snap je als volwassene niet goed meer waarom je een bepaald boek als kind zo geweldig vond, maar die boeken houden toch een speciaal plekje in je hart..
    Wat ik niet goed begrijp is hoe de kinderen (?) Verstraelen dit boek weg hebben kunnen doen, terwijl er zoveel herinneringen aan hun moeder en hun jeugdjaren in zitten.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nee, dat begrijp ik ook niet, evenmin als het feit dat ons eigen exemplaar weggeraakt is. In een ondoordacht ogenblik weggegeven? Of op rommelmarkt te koop aangeboden? Hoe gaan die dingen....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Net als u heb ik ook zoiets met een kinderboek, waarin veel prentjes stonden. De prentjes kan ik me nog gedeeltelijk voor de geest halen, maar de titel van het boekje en de auteur en de uitgeverij, tja, daar lette je zo als kind niet op. Ik was toen goed acht jaar en was pas intensief beginnen lezen. Gek toch, hoe zo'n boek je je hele leven blijft achtervolgen. Misschien was het een prul, dat weet ik niet, maar ik zou er heel wat voor over hebben om het nu in handen te krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen