Ik zoek bijvoorbeeld van elk boek dat ik lees de locatie waar het verhaal zich afspeelt op in de atlas. Op de één of andere manier kan ik het verhaal dan beter visualiseren.
Enkele jaren geleden kreeg ik op mijn verjaardag de Wereld Bosatlas. Mooi maar loodzwaar. Geen atlas die je even snel pakt om iets op te zoeken. Daarom ligt hij nu constant geopend op een tafeltje, klaar voor gebruik. Bijna dagelijks een ander land boven.
Het mooie van de Wereld Bosatlas is dat er ook satellietfoto's in staan. Uren kan ik daar naar kijken. En plattegronden van wereldsteden, heerlijk.
Ook fiets- en wandelkaarten zijn leuk om te bestuderen: elk paadje staat er op, maar toch fietsen, c.q. lopen we nog wel eens verkeerd. Met het voorjaar in zicht begint het weer wat te kriebelen, tijd om weer eens door de weilanden te fietsen.
Maar één van de allerleukste kaartsoorten vind ik de plattegronden van metro's, met die van Londen als topper. Dat is echt een staaltje van geniaal design. De oorspronkelijke kaart volgde gewoon het stratenplan zoals opgetekend in de stadsplattegrond. Dankzij ontwerper Harry Beck werd in 1933 een kaart in gebruik genomen die tot op de dag van vandaag, weliswaar met veranderingen, functioneert. De kaart van Beck volgt niet de geografie van het gebied maar is een schematische weergave van de metrolijnen, hetgeen de leesbaarheid zeer ten goede komt. Ook het idee van de kleurcodes voor de verschillende metrolijnen is van Beck.
De "tubemap" van Londen geldt heden ten dage als klassiek design, dat navolging heeft gevonden in praktisch alle metrostelsels ter wereld.
Wat zul jij blij zijn met Google Earth!
BeantwoordenVerwijderenWij hebben een atlas in huis waarop sommige stukjes nog wit zijn: nog niet in kaart gebracht..
Ja, Google Earth had ik ook nog wel kunnen vermelden, evenals Streetview. Heerlijk, een atlas met witte stukjes: terra incognita. Ik heb ook oude historische atlassen, dan gaat er ook een wereld voor je open, haha (let op de woordspeling :-))
BeantwoordenVerwijderen