Het zijn prachtige warme kleuren, zodat je bij binnenkomst meteen de wereld van de schilderijen wordt ingezogen. Die wereld is sprookjesachtig en dromerig, qua kleur en thematiek, het is vervuld van een verlangen naar een betere wereld, aldus de bij de expositie verstrekte folder. Op veel schilderijen zijn dieren te zien, veel vogels vooral, maar ook paarden, soms een kat. Ook de natuur, de stad en menselijke portretten komen veelvuldig voor in zijn werk. Veel zelfportretten ook.
"Circusnacht" bijvoorbeeld, heeft door de blauwe tinten de sfeer van een maanverlichte nacht, mysterieus en dromerig. Het doet in de verte een beetje denken aan het werk van Chagall.
Weer heel anders van sfeer is "Blank bloeiende bomen". De kleuren zijn warm en zomers.
In zijn latere werk worden de kleuren donkerder, zoals in dit "Zelfportret in Oranjewoud".In de laatste jaren van zijn leven werd zijn werk zeer verfijnd en verstild. Kleine stillevens en landschappen in tere kleuren, waarvan ik helaas op internet geen afbeeldingen heb kunnen vinden.
Boele Bregman was niet alleen een schilder, hij was ook dichter. Dat blijkt eigenlijk ook wel uit
zijn schilderijen. Eén van zijn schilderijen heeft dan ook de titel "De Dichter". De dichter is hier afgebeeld liggend onder de bomen. Elders in het museum is nog een heel klein schilderijtje, meer een pentekening eigenlijk, van Bregman, waarin een man liggend in een paradijselijk tuin, met vogels en pauwen, bloemen en struiken, staat afgebeeld. Eronder heeft de dichter Boele Bregman geschreven (inclusief spelfout):"Het gras geloofd in mij
want mijn hart is de zon"
Zodat deze tentoonstelling niet alleen een feest voor het oog is, maar ook een feest voor de (poëtische) geest.
Inderdaad, mooi werk, met een warme innerlijke gloed. Ik had ook even een gedachte aan Chagall.
BeantwoordenVerwijderen