De leesclub

Al bijna vijftien jaar maak ik deel uit van een leesclub. Wij lezen uitsluitend Engelstalige boeken en bespreken die ook in het Engels. Na al die jaren valt het nog steeds niet mee om in een andere taal precies te vertellen wat je bedoelt, maar uiteraard is de woordenschat aanzienlijk toegenomen, niet alleen wat het spreken, maar ook wat het lezen betreft. Ik lees in elk geval vlotter Engels dan Fries. Zo nu en dan raadpleeg ik nog het woordenboek, maar de context is bijna altijd voldoende om het gelezene te begrijpen.

Onze leesclub bestaat uit 7 à 8 dames, dat wisselt wel eens wat, en dat is precies goed. Eerlijk gezegd moet je niet teveel leden hebben, dan wordt het gauw rommelig. We komen zo'n zes keer per jaar bij elkaar en bereiden om de beurt een boek voor, dat we vervolgens op de bijeenkomst inleiden, waarna vragen en discussie volgen. Het ene boek nodigt daartoe meer uit dan het andere, want we lezen niet altijd alleen hoogstaande literatuur. Zo nu en dan een gezellig boek tussendoor moet ook kunnen.

De club bestond al een aantal jaren toen ik erbij kwam. Het eerste boek dat ik las was George Eliot, The mill on the floss. Een pittig begin. We hebben aardig wat klassiekers gelezen zo door de jaren heen: Jane Austen, Charles Dickens, de Brontë Sisters, Thomas Hardy, noem maar op.
Maar ook nieuw uitgekomen boeken die in de belangstelling staan/stonden zoals: Ian MacEwan, Atonement, Nick Hornby, About a Boy, en onlangs Kathryn Stockett, The Help.

Persoonlijke favorieten zijn o.a.

• Yann Martel, Life of Pi
• Kazuo Ishiguro, Never let me go
  
• Colm Toibin, Brooklyn en The heather blazing
• Sebastian Barry, The secret scripture
• Sebastian Faulks, Engleby
• David Mitchel, Black swan green
• Alles van Alice Munro
• Ian MacEwan, Atonement en Saturday
  
• En vele anderen
  

In al die jaren heb ik maar twee keer een boek niet uitgelezen, omdat ik het helemaal niks vond:

• Siegfried Sassoon, Memoirs of a fox-hunting man (vanwege te veel cricket)
• Garrison Keillor, Pontoon (vanwege flauwe Amerikaanse humor)

Hoewel leesclubs vaak een wat oubollig imago hebben (damesclubjes en zo), blijf ik het heel erg leuk vinden. Ik heb heel veel schrijvers en boeken echt ontdekt door de leesclub, en door er met elkaar over te discussiëren ga je ook anders, oplettender, lezen.
Wat mij betreft gaan we dus nog jaren door!