Onlangs schreef ik over vrouwen die gevaarlijk kunnen worden als ze lezen. In aansluiting daarop nu het boek Vrouwen die schrijven leven gevaarlijk. Eveneens een uitgave van Amsterdam University Press met wederom een voorwoord van Kristien Hemmerechts.Weer een prachtig boek vol portretten - foto's en schilderijen - van beroemde vrouwelijke auteurs, van Jane Austen tot Toni Morrison, van George Sand tot Isabel Allende, van George Eliot tot Astrid Lindgren, ze staan er allemaal in.
Kristien Hemmerechts haalt Germaine Greer aan die onder andere schrijft:
'In vroeger tijden werden vrouwen niet geacht boeken te schrijven, ze dienden zich te wijden aan het huishouden en kinderen te krijgen. Als ze schrijven worden ze ongelukkig en plegen ze zelfmoord. Ze zijn dus een gevaar voor zichzelf en moeten tegen zichzelf in bescherming worden genomen. Zo dacht vooral het mannelijke gedeelte van de maatschappij erover in de 17e, 18e en 19e eeuw.'
Vrouwen gingen er daarom vaak toe over een mannelijk pseudoniem aan te nemen.
Bekend is het verhaal van de gezusters Brontë die hun boeken niet gepubliceerd konden krijgen; pas nadat zij hun manuscripten aanboden onder de namen Currer (Charlotte), Ellis (Emily) en Acton (Ann) Bell, vonden zij een uitgever bereid hun boeken uit te geven.
Hetzelfde geldt voor George Eliot, die in werkelijkheid Mary Ann Evans heette.
Wat dat gevaarlijke leven inhoudt voor hedendaagse schrijfsters wordt mij uit het boek eigenlijk niet duidelijk. Tegenwoordig is een schrijvende vrouw, net als in praktisch alle andere beroepen, geheel geaccepteerd.
Klein minpuntje dus, voor dit verder mooie en onderhoudende boek.
Ik ben een grote fan van het werk van Kirstien Hemmerechts; overigens van heel wat andere vrouwen ook, zoals Virginia Woolf, de Bröntes, Sylvia Plath, Anaïs Nin etc.
BeantwoordenVerwijderenAls u me nog andere namen kunt aanbevelen, zal ik dat in dank aanvaarden.