De afgelopen weken heeft het flink gevroren, er kan weer worden geschaatst op natuurijs. Door de eeuwen heen hebben mensen dat gedaan, voor hun plezier, zoals op het schilderij van Hendrick Avercamp hierboven.
Maar wat wij ons niet realiseren, is dat ijs voor veel mensen in vroeger tijden een enorme vergroting van hun wereld betekende.
In het boek De koude erfenis beschrijft Hylke Speerstra hoe boeren in geïsoleerde gebied
en over het ijs hele reizen konden ondernemen, die in andere jaargetijden niet zo gemakkelijk gemaakt konden worden. De wegen waren slecht, men reisde met paard en wagen, of met de trekschuit, en was lang onderweg.Het ijs maakte het mogelijk om in betrekkelijk korte tijd van bijvoorbeeld Sneek naar Workum te schaatsen.
Het boek geeft prachtige verhalen over ijstochten, ook de elfstedentocht natuurlijk, en allerlei anekdotes die erbij horen: in de ijsherberg danst het volk de ijspolka met de schaatsen onder. Een jong paar rijdt de Lollumervaart op, ze liggen goed bij elkaar in de slag. Ze vrijen op het ijs.
En dan het verhaal over Annigje Bajema die de legendarische Elfstedentocht van 1963 bij Barthlehiem moest staken, omdat haar 'melkrijke' boezem dreigde te bevriezen.
Het is, zoals de NBD/Biblion recensie vermeldt: een warm boek over een koud thema.
Van harte aanbevolen!
wat leuk!
BeantwoordenVerwijderen