Het boek Kreutzersonate, een liefdesverhaal (2001) van Margriet de Moor, vind ik een typisch voorbeeld van het Droste-effect in de literatuur. In het boek wordt verwezen naar een kunstwerk, dat weer verwijst naar een ander kunstwerk etc.De flaptekst vermeldt het volgende:
De blinde muziekcriticus Marius van Vlooten is sinds een fataal verlopen verhouding in zijn jeugd nooit meer verliefd geweest. Vele jaren later reist hij naar een masterclass in Bordeaux in het toevallige gezelschap van een jonge musicoloog. In Bordeaux schetst deze laatste hem een levendig portret van het uiterlijk van de violiste Suzanna Flier en stelt haar aan hem voor.
Als Van Vlooten haar de eerste vioolpartij hoort spelen uit Janaceks strijkkwartet Kreutzersonate, verandert hij tegen wil en dank in een personage uit een tragedie die zijn eigen onontkoombare verloop heeft.
Het hoeft natuurlijk niet, maar het geeft het boek een meerwaarde als je het strijkkwartet van Janacek beluistert tijdens het lezen. Dat strijkkwartet is gebaseerd op de novelle Kreutzersonate van Tolstoj.
In deze dramatische novelle doodt de hoofdpersoon, gekweld door jaloezie, zijn vrouw omdat hij denkt dat zij een verhouding heeft met een violist/huisvriend. Samen speelden zij de Kreutzersonate van Beethoven.
Waarmee dus het kunstwerk/muziekstuk verschijnt dat aan de basis ligt van deze reeks. De Kreutzersonate is door Beethoven geschreven in 1803 en opgedragen aan de violist Rudolphe Kreutzer.
Aldus kun je door het lezen van één boek kennismaken met meerdere kunstwerken, zeker als je nieuwsgierig bent aangelegd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten